Als ik Parkinson zeg, denk je misschien aan de ziekte, maar je hebt ook de wet van Parkinson. Deze kan heel erg in je nadeel werken, maar als je je er bewust van wordt, kan je deze in je voordeel inzetten.
Een jaar of 8 geleden hoorde ik voor het eerst van de Wet van Parkinson. Toen werd het me ook duidelijk waarom ik soms zo’n uitstelgedrag vertoon en op andere momenten super productief te werk kan gaan.
Wat is de Wet van Parkinson?
De wet van Parkinson zegt dat het werk zich uitbreid afhankelijk van de tijd die je tot je beschikking hebt.
“Work expands to fill the time available for its completion.”
Een voorbeeld om dit duidelijk te maken.
Soms doe je een halve dag om de woonkamer op te ruimen en te poetsen. Maar op een ander moment belt er iemand of het ok is als ze binnen een half uurtje even op bezoek komen. Nu heb je maar een half uurtje en op die tijd heb je ook opgeruimd en even alles afgekuist. Je werkt harder door en veel efficiënter.
Behalve op het gebied van tijd, gaat dit ook op voor de middelen die je ter beschikking hebt. De meeste mensen hun geld zal elke maand op zijn, ongeacht hoeveel ze verdienen. Zelfs al verdienen ze ineens een pak meer zal het geld toch uitgegeven worden. Terwijl het juist extreem krachtig is om juist dan zuinig te leven. Zie ook de review van het boek Miljonair met een gewone baan.
Cyril Northcote Parkinson kwam achter dit fenomeen door te kijken naar het Britse rijk. Dat nam af in omvang en toch kwamen er steeds ambtenaren bij. Daardoor werden de taken onnodig moeilijk gemaakt en was iedereen druk bezig.
Hij schreef er voor het eerst iets over in het tijdschrift The Economist (1955). Later schrijf hij erover in zijn boek Parkinson’s law: The pursuit of Progress (1985).
Hoe laat je de Wet van Parkinson voor je werken?
Je denkt dat je het druk hebt door het allemaal veel gecompliceerder te maken als je veel tijd hebt om iets te doen. Je zal ook met andere dingen tussendoor bezig bent. Je werk zal veel efficiënter gedaan worden en nog beter ook als je jezelf in tijd beperkt.
Stel dus deadlines voor jezelf voor taken die je afgerond wilt hebben. Neem ze korter dan je in eerste instantie gedacht hebt.
Geef je jezelf teveel tijd, dan ga je op onbelangrijke details zitten. Deze details doen er niet toe, maar kunnen je tijd enorm verdoen. Je zal ook meer gefocust en structureler tewerk gaan.
Stel je geeft jezelf een jaar om aan een boek te schrijven. Dan neem je dat volledig jaar om ermee bezig te zijn. Soms stel je uit, soms zal je stukken steeds opnieuw schrijven omdat je het niet goed genoeg vindt.
Als je de wet van Parkinson voor je wilt laten werken dan geef je jezelf veel minder tijd om dit boek te schrijven. Bijvoorbeeld één maand. Zou je het boek nu wel afkrijgen? Ja, dat is net het principe, je neemt de tijd die je krijgt. In dit geval een maand. Je zal sneller en productiever te werk gaan.
Iemand die ik ken geeft haarzelf twee uur om een blog te schrijven en online te zetten met afbeeldingen. Sinds ze dat doet, lukt dat haar ook in deze tijd, terwijl ze ervoor vier à vijf uur deed over het schrijven van een blog. Dat is voor mezelf ook nog steeds een werkpuntje om mezelf kortere tijd te geven voor het schrijven van een blog.
Maak jij (bewust of onbewust) ook gebruik van de Wet van Parkinson?
